Uit de as van de Feijenoordse Football Club (FFC) wordt op 19 juli 1908 werd in café “de Vereeniging” van Jac. Keizer voetbalclub ‘Wilhelmina’ opgericht. De nieuwe Rotterdamse club gaat spelen in de kleuren Claret & Blue van Aston Villa en Westham United.
Het clubcostuum moest bestaan uit een rood shirt met blauwe mouwen en een witte broek, daar men met den naam ook met de kleuren nationaal wilde zijn.
Jubileumboek 25 jarig bestaan, 1908 – 1933
De nieuwe club maakt van het trapveldje met de bijnaam “De Put” op het Afrikaanderplein hun ’thuiswedstrijden’. De navolgende passage geeft een mooie sfeerimpressie van de knusse “Put”.
De jongens die op zondag 19 juli 1908 de club oprichtten waaruit Feyenoord voortkwam hadden geen flauw benul dat hun vereniging ooit in zo’n machtig stadion zou spelen. Zij kenden elkaar van het plein voor de Wilhelminakerk aan de Oranjeboomstraat. Daar holden ze achter een bal van samengeperste oude kranten aan, gewikkeld in pakpapier en dichtgebonden met touw.
Na die bewuste zondag speelde de club zijn eerste echte wedstrijden in de Put bij het Afrikaanderplein, middenin de snel groeiende arbeidersbuurten op Rotterdam- Zuid. Die ‘put’ was een stuk opgespoten en verzakte grond achteraan de Paul Krugerstraat, onderaan de Hilledijk. Eén van de oprichters, Kees van Baaren, had een bal voor zijn verjaardag gekregen. Er werd hout gekocht en de vader van Kees, een timmerman, zette de doelen in elkaar; geld voor doelnetten was er niet. De spelers gebruikten de achterkamer van snoepwinkel De Kleine Concurent aan de Paul Krugerstraat 73 B als kleed- en opslaglokaal.Eén jaar later was het kleedlokaal verplaatst naar de Joubertstraat 65 en werden de wedstrijden op het Afrikaanderplein zelf gespeeld. De club moest daarvoor een rijksdaalder huur per jaar betalen aan de gemeente. Op het Afrikaanderplein was een echt veld, al was het kaal en hobbelig en werd het daarom ook wel ‘Klein Zwitserland’ genoemd. De spelers trokken zelf de lijnen met kalk die op bouwterreinen in de buurt werd bemachtigd. Voor elke wedstrijd sloegen ze zelf de paaltjes voor de afrastering in de grond. Al snel trok de club behoorlijk veel publiek. Een haag van 1500 mensen langs de lijn was geen uitzondering. Veel ander vertier was er trouwens niet voor de arbeiders van Rotterdam-Zuid, die de wedstrijden op het Afrikaanderplein bovendien gratis konden bekijken. Zij moedigden hun Celeritas, zoals de vereniging van 1909 tot 1912 heette, aan met de legendarische kreet ‘Haal op Celeritas, haal op.’ Even legendarisch was de figuur van Kees de Roomijsboer, die voor de medailles zorgde waarom gespeeld werd. Ondertussen deed hij zelf goede zaken met zijn ijs.
Bron: VASF.nl
